DEPREM SALLAR, CEHALET ÖLDÜRÜR

 https://youtu.be/exWeblBbsX0

 

Maskeli Balo

Sahte zamanlardan geçiyoruz, hepimiz çıkartmaya korktuğumuz maskelerimizle yaşıyoruz…

Biz hangisiyiz; yüzlerimizde ki gülümsemenin yapıştırılmış hali altında ki ağlak suratlı çocuk mu, yoksa bazen gülümseyen, oynayan, öfkelenen, sevinen, iyi kötü yanlarıyla kendini kabul eden ya da yadsıyan ben mi?

Personalar, egolar ile uyumsuz olduğunda arafa düşer insan, inandığı ile yadsıdığı aynı yöne düşerse kayıp olur, gitmek istediği ile hayatın kolaylaştırdığı yol aynı ise mesele yok lakin değilse kendini kandırarak yaşamak kaçınılmaz sonuca götürür; önce araf sonra da cennet bildiği yerin cehennem olduğunu fark etmek…

Bu bile büyük şans; fark etmek

Fark etmek sana yeniden başlama gücünü verebilir. AL ONU ve KULLAN.

Bu sefer maskesiz yaşa ki aynada gördüğün kişi sen olasın.

İşe geldiği gibi değil adil bir yaşam sürmek için yeniden başlamak…

Duymak ve görmek istediklerini selektif ve yanlı bir bakış açısı ile çözer ve bunu fark eden yanını da bastırmaya devam edersen, cehennem sana gelir ve sen yok saysan da sorunu hayat adildir.

Kaçtıklarına yakalanacaksın, bastırdıkların tarafından baskılanacak, yok saydıkların tarafından yoklanacaksın.

Ya kendin olacak ya da kendini içten içe çürüterek yaşayacaksın; her halükarda acı senin acın, mutluluk senin mutluluğun olacak ve aradaki makası kapattığın zaman dinginliğe yakınlaşacaksın.

Maskesiz yaşamak mümkün değil belki lakin içsel çocuğunuzla uyumlu minik bir maske de iş görebilir.

Olmaktır makası kapatmak;

Objektivite insanın doğasına bire bir uyumlu değildir aslında; ister istemez kendi bilgisi, tecrübesi, zihni kadar bakar insan ve en çok da kendine kör bakar.

Kısaca kişi diğerlerine bakmadan kendine bakmayı öğrenmek zorundadır.

Kendini bilmeyen deve başkasının hörgücü ile uğraşır dururJ

Esra Erdoğan

 

 https://www.youtube.com/watch?v=RNxYR6ytWYw

 

KURU DAL ve KARNAVAL

Zamanın birinde yaşlı kadın ve oğlu kasabaya gelen karnavalı ziyaret için göle yakın araziye doğru yola çıkarlar.

Vardıklarında kadın arazinin gevşek olduğunu görüp, elindeki kuru dal ile yokladıktan sonra, evlat daha ileri gitmeyelim buranın altı bataklık der.

Delikanlı, karnavalın büyüsüne kapılmış çoktan yolu yarılamıştır bile…

Kadın kıyıda bekleyedursun, genç akşama doğru geri döner ve anne ben âşık oldum der.

Sonra ki günler, karnavaldaki dansçı kıza âşık olan oğlunu beklemekle geçer durur.

Delikanlı bir gün akşam vakti ihtiyar annesinin yanına gelip, '' Artık burada yaşayacağım, beni bekleme '' der ve ilave eder, ''Senin de gelip bu insanlarla tanışman, hemhal olman ve vaktinin çoğunu benimle geçirmendir doğrusu, böyle icap eder'' der.

Kadın kısık bir sesle ''Altı bataklık yavrum'' dedikten sonra bir adım geri çekilir.

Gel zaman git zaman yaşlı ana bataklığın bittiği yerde ki kuru kayaya çadırını kurar ve beklemeye başlar.

Oğlan bir gün gelir ve sitem eder.

''Sen beni bıraktın ana, benim seçtiğim hayata saygı duymalı ve yanımda kalmalıydın.''

Anası elindeki değneğe dayanarak, ''evlat'' der;

''Ben seni bırakmadım, birinin kuru karada kalması gerekliydi.''

''Sen tabi ki seçtiğin hayatı yaşayabilirsin lakin ikimiz de karnavalda eğlenirken bataklık tabiatına uygun davranmaya karar verirse, Sana bu dalı kim uzatacak?''

Esra Erdoğan

 

ACIYOR ANNE?

Ne kadar çok telaffuz ederiz ANNE… Annemiz terliği fırlattığında bile ‘’Acıyor anne’’ diye ağlayışımızda hiçbir terslik yoktur.

Neden olsun ki hep o ilk bağlantı kurduğumuz nesneye döneriz, sığınmak istediğimiz her an.

Anne çoktan ölmüş ya da gerçek annemizi hiç tanımamış da olabiliriz lakin hep bir anne vardır.

Olmak zorundadır.

Baba, nine, bakım evinde ki bir kadın, dede, bize bakan teyze, kendimize yakın bulduğumuz kişiyi anne yerine koyarız.

Anne= Bakım veren ve yaşama tutunmamızı sağlayandır.

İleri ki yaşamımızda da onun yerine ikame edecek başka rol modelleri hayatımıza alır ve çıkarırız.

Ama anne bizde ki öz hali ile toprak altından bile seslenip, hayatımıza yön veren olarak yaşamaya devam eder.

Nedeni mi?

Asıl olan annenin gerçek varlığının yorumlanmasından ziyade bizde ki izdüşümü ile tasarımlamamızdan kaynaklanır. Onun bizde ki tasarımı ise sadece annenin hal tavır ve duygu aktarımının tasarrufunda değildir.

Kafanız karışmasın;

Anne sosyolojik olarak yüzyıllardır her toplumda benzer şekilde tanımlanan bir kavramdır.

Toplumumuzda saçını süpürge eden, ömrünü çürüten hep annelerimizdir ve bu bizim normalimizdir. Kimse annelerimizin de bir birey olduğunu ve onların da kendilerine ait farklı rol ve duygu durumları olabileceği düşünmez.

Anne, annedir işte ve ona biçilen annelik rolü yaşamının tamamını kapsamalıdır. Bu zamanla annenin rolü giyerek toplumun onayını alması ve rahatlaması fakat kendine yabancılaşması ile son bulur.

Kaçınılmaz olarak yaşamın diğer alanları süner, piyanonun aynı tuşlarını kullanmaktan o tuşlar aşınır ve hep aynı melodi yaşamın sesi halini alır.

Bu tını çocuğa ve ailenin diğer bireylerine çoğu açılardan iyi gelirken, anne sıkışıp kaldığı rolden çıkamamış, gerçek kendiliğini inşa edememiş, kendine ve çevreye sinsice yabancılaşan bir bireye dönüşmüştür.

Kendini var edememiş ebeveynler, üstü kapalı faturalandırdıkları geleceklerini de çocuklarına biçerler.

Döngü böylece devam eder.

Kadın, sadece anne olmayarak iyi bir anne olabilir. Bu ironik gerçek doğrultusunda kendini var ettiği kadar evlatlarına pay düşer ve bu bağlamda bakıldığında annelik zor zanaattır.

Boşanmış ailelerin çocuklarında ise anne imgesinin çocukta ki ışık ve gölge taraflarını çocuğun görüştüğü diğer tarafın söylem ve eylemleri de etkiler.

Bu kadar çok değişken altında ki küçük bireylerin kişilik oluşumları ve annenin durumu, kaç cephede savaşması gerektiği takdire şayan bir durumdur ki aynı sebeple kadınlar şu tümceyi çoklukla sarf eder;

Çocuklar var boşanamam.

Bu, şiddet görmelerine, çocuklarının şiddet görmesine rağmen var olmanın yükünden kurtulamayan çünkü var olmanın hafifliğini dayanılmaz bulan kişiler yetiştiren toplumlarda büyütülmüş olmanın  sonucudur.

Toplum dinamikleri böyle işlerken kadının yerini tekrar sorgulaması ve kendi varlığını var ettiklerinden ya da edeceklerinden önce onaması gerekmektedir. Evliliğin kurtuluş olduğu öğretilen içi boş kadınlar yetiştirmeye devam ettiğimiz sürece aynı neslin devamı olan kof çocuklara da hazırlıklı olmamızda fayda var.

Değişim kaçınılmaz biçimde şimdinin ve geleceğin annelerinden gelecektir.

Önce kendini var et ki hayat verdiğin, gözünden sakındığın varlığa da daha iyi bir varlık miras bırakabilesin.

Yazı bitmedi gibi görünüyorsa doğrudur, devamını ben değil anneler yazacak.

Uzm. Psk. Esra Erdoğan

UZM. PSİKOLOG ESRA ERDOĞAN: NARSİSTİK İSTİSMARA MARUZ KALDIĞINIZI NASIL ANLAR...

UZM. PSİKOLOG ESRA ERDOĞAN:  NARSİSTİK İSTİSMARA MARUZ KALDIĞINIZI NASIL ANLAR...:   NARSİSTİK İSTİSMARA MARUZ KALDIĞINIZI NASIL ANLARSINIZ? Bu ara en çok sorulan sorulardan biri şu… Neden olduğunu bilmediğim bir yorgun...

 

NARSİSTİK İSTİSMARA MARUZ KALDIĞINIZI NASIL ANLARSINIZ?

Bu ara en çok sorulan sorulardan biri şu…

Neden olduğunu bilmediğim bir yorgunluk, mutlu olmam gereken yerde bile duygularımı tam ifade edememek, kendimden şüpheye düşmek… Bunlar olmaya başladı ve gittikçe içimin çekildiğini, o olmazsa yaşayamayacağımı düşünmeye başladım.

Bunların olmasının sebebi aşk olmalı değil mi?

Aşk karşılıklı birbirini düşünmek, kendinden çok diğerine önem vermek gibi duyguların bütünlüğünü içerir oysa siz kendinizi diğeri ile olan birlikteliğinizde soru cümlesinde ki duygu ve düşüncelerle tanımlıyorsanız, bu aşk olamaz. En azından karşı tarafın duygulanımı açısından aşk telaffuz edilmemesi gereken bir sözcükken, sizin beyninizin de narsistik istismara maruz kalmayı aşk sanması kuvvetle muhtemeldir.

Narsistik birey ile ilişki içinde iseniz, bu toksik ilişkiden bir an evvel çıkmaktan başka çareniz olmadığını bilmeniz en önemli ipucunuz olacaktır lakin onun sizi bırakması o kadar da kolay olmayacaktır; Siz onun beslenme kaynağı ve gücüsünüz. Sizin kaynaklarınızı tüketene, kendine mal edene ve sizin posanızı çıkarana kadar sömürmeye devam edecektir.

Gerçek sevgi her iki tarafı da yüceltir ve mutlandırır. Toksik ilişkilerde ise süreç bir tarafın vererek azalması, diğer tarafın ise ondan beslenerek yaşaması ile vücut bulur.

Narsistik birey ile ilişkinin başlarında bunu hiç anlamazsınız; hatta kendinizin ona layık olmadığını, onun bir lütuf olduğunu bile düşünebilirsiniz.

Oysa durum görünenin ardında ki gölge oyununun asıl kurgulayanı; Hayalbaz, çırak, yardak, dayzeren ve sandıkkardır.

Sen perdeye bakarken, aslınca oyuncuların arkada olduğunu hatta onun da arkasında onlara hayat veren ve kurgulayan bir ekibin olduğunu unutur gidersin.

 

Kendini Hayalbaz hariç herhangi bir konumda buluverene kadar oyun böyle devam eder.

Neden mi Hayalbaz hariç?

Çünkü o oyunu kurandır, diğerleri ise uzantıları gibi gördüğü ve kullanmaktan asla çekinmeyeceği çıraklarıdır.

Hayalbaz önce sizi oyuna çeker; Pahalı hediyeler, sizin hoşunuza gideceğini bildiği ufak ve sürekli jestler, minik notlar, küçük resim ve çiçeklerle size daima varlığını abartılı bir şekilde hatırlatır.

Bir süre sonra kendi hayatınızdan çok onun istek, arzu ve taleplerinin sizin yaşam biçiminiz olduğunu fark etmeniz artık daha da zorlaştığında eski rolü uzun süre sürdüremeyeceğini anlar ve durum kritikleşir. Artık daha çok vakit, sevgi, zaman, para, ilgi, mevki ister hale gelmiştir lakin bunu öyle bir kurbağa pişirme metodu ile gerçekleştirmiştir ki siz gözünüzün önünde olan biteni seçemeyecek halde, ondan alacağınız bir parça ilgi, övgü vs. için hayat kesenizin ağzını iyice açmışsınızdır.

Altınızda ki araba, cebinizde ki para, çevrenizde ki insanlar yavaş yavaş azalır.

Kısaca o sizin kanınızı bir sülük gibi emerken siz tatlı tatlı kaşınmaya devam edersiniz.

Sizi yalnızlaştırır;

Bu onun sizi daha iyi kontrol etmesi ve narsistik tedarikçisi olarak kaldığınız sürece sizi daha iyi sömürmesi için ana yoldur.

Bir süre sonra yalnızlaşmış, onun çevresi hariç çevreniz kalmamış gibi hissetmeniz bundandır.

Narsistik yapılar kimseyi sevemez değerli okuyucular; beni çok seviyor, bana özel davranıyor gibi bilişsel çarpıtmalarla beyninizi kandırmayın.

Narsistin tek bir amacı vardır o da sizin üzerinizden kendine tedarik sağlamak, özde yatan değersizlik duyguları ile baş edemediği için sizi değersizleştirerek kendini yüzeyde tutmak

Bu tarz bir istismara maruz kalmışsanız ve bunu fark edememişseniz, kendinize şu soruyu sorun;

Beni buraya kim çizdi?

Sorunun cevabı; Ben ise sorun yok     

ama cevabı bilmiyor,     bir diğerinin hayatında savrulduğunuzu hissediyorsanız ve kendinizi kandırıyorsanız, ilişkinizin üzerini çizin.

Bunun çok kolay olacağını söylemiyorum çünkü toksik ilişki, adı üstünde zehirli bir ilişkidir ki siz de bir bağımlı gibi onu arayacak, kaybetmeye devam ettiğiniz halde yine ona sığınmayı kolay bulacaksınız.

O da sizi artık emilecek kanınız kalmayıncaya kadar kullanmaya devam edecektir.

Tabi bunun her iki taraf içinde çok farklı dinamikleri, travma bağlı yanları var lakin bu yazı çok uzamasın diye onları başka bir klavye başına saklıyorum.

Varlığınızı kendinizden başkasına kullandırmayın ve en ufak bir şüpheniz bile varsa mutlaka yardım alın.

Saygımla…

Uzm. Psk. Esra Erdoğan